اندکی زندگی

بالاخره بعد سه سال روزی رسید که روز تولدم دلم آروم باشه و هیچی نگرانم نکنه

اگه میدونستم بعد رفتن قراره به این حجم از آرامش برشم و این همه رشد کنم 

از خدا میخواستم زودتر بری :)

خداروشکر که از دست دادمت 

از تابستون پارسال خیلی علاقمند شدم به عکاسی 

نقد عکس ها رو میخوندم چنلش داشتم و واقعا دلم میخواست که دوربین داشته باشم 

ولی بالا رفتن یهویی دلار و 4 برابر شدن قیمت دوربین از این کار پشیمونم کرد و از طرفی مشخص نبود تکلیف دانسگاه واینا 

واس همین خانواده موافقت نکردن با تقبل هزینه اش و منم کاری از دستم بر نمیومد که دیگه بیخیالش شدم ولی تو این یک سالی که گذشت همش تو دلم 

میگفتم کاش ی دوربین داشتم 

اطرافیان و دوستامم بهم میگفتن چقد قشنگ عکس میگیری چقد عکسات خوبن 

خلاصه پیچ عکاسی که میدیدم دلم براش پر میکشید که کاش منم ی دوربین داشتم 

تو مسیر دانشگاه تا خوابگاه ی مغازه ی دوربین فروشی بود که هر دفعه رد میشدم مارک مورد علاقه ی دوربین میدیدم دلم میخواست الان تو دست هام بود

تا اینکه رسیدیم به امسال و ی روز که داستم تو خونه غر میزدم که نذاشتین برم دنیال علاقم 

پدر گفت که هر دوربینی که میخوای در موردش تحقیق کن تا برات بگیرم و امروز بعد دوهفته خوندن نقد ها و مشخصات دوربین های مختلف سفارش دادم ی 

دوربین dslr nikon 

دقیقا مثل بچه ها براش ذوق دارم که برسه دستم و بغلش کنم:)

کسی میتونه راهنمایی کنه در مورد اینکه باید از کجا عکاسی رو شروع کنم 

و چطوری میشه توش پیشرفت داشت